"Ο άνθρωπος αντέχει πολλά.". Χτες ήταν η γιορτή μου. Πήρα αμέτρητες ευχές, κάποιες φιλικές, κάποιες τυπικές. Είμαι ευγνώμων για όλες. Εγώ όμως περίμενα από κάποια άτομα που μοιράστηκα τόσες όμορφες στιγμές κάποτε. Δεν ήρθε κανένα μήνυμα, κανένα τηλεφώνημα. Μέσα μου ήξερα ότι δεν θα έρθουν. Ήλπιζα όμως. Ξέρω, ήταν μάταιο. Ίσως και να το έκανα για να επιβεβαιώσω ακόμα μια φορά την απόρριψη.
Εδώ όμως μπαίνει η τελεία. Και δεν γυρίζω πίσω να δω. Είναι η στιγμή που κλείνω κάποιους κύκλους στη ζωή μου. Δεν ρωτάω το γιατί. Ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους. Έτσι είναι οι άνθρωποι. Είναι γεγονός και θα το αποδεχτώ.
Από δω και στο εξής θα ζω για μένα και για τους ανθρώπους που είναι κοντά μου. Είναι ανώφελο να καταναλώνομαι σε σχέσεις που είναι μονόπλευρες. Και αυτό θα το κάνω όχι γιατί είμαι εγωίστρια ή αδιάφορη. Είναι για να μην ζω ένα μικρό θάνατο κάθε φορά που νιώθω απόρριψη.
Χρειάζεται τόλμη για να προχωρήσω μόνη, χωρίς στήριγμα. Έτσι όμως θα ωριμάσω. Είμαι πια πολύ μεγάλη για να συγκρίνω τον εαυτό μου με τους άλλους και να αποζητώ την επιβεβαίωση μέσα από τρίτους. Καιρός, λοιπόν, να προχωρήσω. Όσο δύσκολο και αν είναι. Ξέρω, είναι εύκολο να βρεις αποκούμπι. Δεν είχα καταλάβει, όμως, ότι χάνοντας το, βουλιάζω. Πρέπει να κολυμπήσω μόνη μου και να περάσω όλα τα κύματα της ζωής με το κεφάλι πάνω από το νερό,
Κάθε απόφασή μου θα έχει ένα τίμημα. Το ξέρω. Δεν υπάρχει κέρδος 100% και ζημιά 0%. Το θέμα είναι να αποφασίσω ποιο θα μου στοιχίσει πιο πολύ. Και εκεί δεν πρέπει να υπάρχει γυρισμός. Οι αποφάσεις μου θα είναι τελικές. Τέλος στα πισωγυρίσματα γιατί είναι ένας φαύλος κύκλος.
Δεν μετανιώνω για όσα έχω κάνει και όσα έζησα, είναι θησαυρός μέσα στη ψυχή μου. Θυμάμαι όλα τα πρόσωπα που πέρασαν από τη ζωή μου. Αλλά θα μείνουν εκεί, πίσω.
Καιρός να κάνω το πρώτο βήμα μπροστά. Να είστε όλοι καλά και ευτυχισμένοι! Αλλά τώρα ξεκινώ το ταξίδι για το άγνωστο, βγαίνοντας από την περπατημένη με ένα σακίδιο εμπειρίες και μαθήματα.
Εδώ όμως μπαίνει η τελεία. Και δεν γυρίζω πίσω να δω. Είναι η στιγμή που κλείνω κάποιους κύκλους στη ζωή μου. Δεν ρωτάω το γιατί. Ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους. Έτσι είναι οι άνθρωποι. Είναι γεγονός και θα το αποδεχτώ.
Από δω και στο εξής θα ζω για μένα και για τους ανθρώπους που είναι κοντά μου. Είναι ανώφελο να καταναλώνομαι σε σχέσεις που είναι μονόπλευρες. Και αυτό θα το κάνω όχι γιατί είμαι εγωίστρια ή αδιάφορη. Είναι για να μην ζω ένα μικρό θάνατο κάθε φορά που νιώθω απόρριψη.
Χρειάζεται τόλμη για να προχωρήσω μόνη, χωρίς στήριγμα. Έτσι όμως θα ωριμάσω. Είμαι πια πολύ μεγάλη για να συγκρίνω τον εαυτό μου με τους άλλους και να αποζητώ την επιβεβαίωση μέσα από τρίτους. Καιρός, λοιπόν, να προχωρήσω. Όσο δύσκολο και αν είναι. Ξέρω, είναι εύκολο να βρεις αποκούμπι. Δεν είχα καταλάβει, όμως, ότι χάνοντας το, βουλιάζω. Πρέπει να κολυμπήσω μόνη μου και να περάσω όλα τα κύματα της ζωής με το κεφάλι πάνω από το νερό,
Κάθε απόφασή μου θα έχει ένα τίμημα. Το ξέρω. Δεν υπάρχει κέρδος 100% και ζημιά 0%. Το θέμα είναι να αποφασίσω ποιο θα μου στοιχίσει πιο πολύ. Και εκεί δεν πρέπει να υπάρχει γυρισμός. Οι αποφάσεις μου θα είναι τελικές. Τέλος στα πισωγυρίσματα γιατί είναι ένας φαύλος κύκλος.
Δεν μετανιώνω για όσα έχω κάνει και όσα έζησα, είναι θησαυρός μέσα στη ψυχή μου. Θυμάμαι όλα τα πρόσωπα που πέρασαν από τη ζωή μου. Αλλά θα μείνουν εκεί, πίσω.
Καιρός να κάνω το πρώτο βήμα μπροστά. Να είστε όλοι καλά και ευτυχισμένοι! Αλλά τώρα ξεκινώ το ταξίδι για το άγνωστο, βγαίνοντας από την περπατημένη με ένα σακίδιο εμπειρίες και μαθήματα.
No comments:
Post a Comment