Μια απώλεια που εκκρεμεί

Περνάω δύσκολες στιγμές. Κάθε μέρα που περνάει βλέπω την μητέρα μου να λιώνει, να φεύγει μέσα από τα χέρια μου. Και εγώ να μην μπορώ να κάνω κάτι. Όσο και να προσπαθούμε, οι αδελφές μου, εγώ και οι γιατροί, δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες. Άλλωστε έχει κάποιο νόημα; Δεν θέλω να την βλέπω να την παιδεύουν. Να την πονάνε με σύριγγες και σωληνάκια. Πιστεύω ότι το κάνουμε πιο πολύ για εμάς. Από εγωισμό να μην την χάσουμε.

Μου λείπει ήδη πολύ. Νιώθω ήδη την απώλεια και μου είναι δύσκολο να την διαχειριστώ.